Przestrzeń graniczna to istotny element rytuału przejścia, strefa zawieszenia, w której następuje czasowe odwrócenie statusów, ról, systemów. Perspektywa „tego, co za granicą” niepokoi, lecz jednocześnie kusi i uruchamia wyobraźnię. Granica i jej pojęcie nieustannie transformuje, przenikając interior − zakrzywia ustaloną strukturę i obraz. Obszar pogranicza jest przez to niejednorodny, inny od centrum, lecz najbardziej ciekawe bywa przecież to, co na krańcu, a raczej: styku (który jest kolejną obietnicą).
Przestrzeń graniczna to istotny element rytuału przejścia, strefa zawieszenia, w której następuje czasowe odwrócenie statusów, ról, systemów. Perspektywa „tego, co za granicą” niepokoi, lecz jednocześnie kusi i uruchamia wyobraźnię. Granica i jej pojęcie nieustannie transformuje, przenikając interior − zakrzywia ustaloną strukturę i obraz. Obszar pogranicza jest przez to niejednorodny, inny od centrum, lecz najbardziej ciekawe bywa przecież to, co na krańcu, a raczej: styku (który jest kolejną obietnicą).