Perform[ing] Poland to przegląd sztuki performansu realizowany w partnerskim współdziałaniu kilkunastu instytucji kultury z całej Polski o różnych profilach działalności (teatr, sztuki wizualne, aktywizm miejski), które łączy zainteresowanie współczesnym performansem.
Przegląd jest rezultatem rozwijanego przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego od 2021 roku projektu „Szczeliny. Kobiety w sztukach performatywnych”. W Perform[ing] Poland bierze udział 18 polskich artystek młodego i średniego pokolenia wywodzących się z teatru, przekształcających narzędzia aktorskie, taneczne i wokalne w hybrydowe formy performansu.
Projekt zakłada prezentację blisko 30 jednostkowych wydarzeń (performansów, spektakli, instalacji performatywnych, spotkań) w pięciu miastach (Gdańsk, Katowice, Kraków, Lublin, Warszawa) w 11 instytucjach.
Do tej pory prezentowaliśmy Perform[ing] Poland w Budapeszcie podczas Olimpiady Teatralnej oraz w Katowicach na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part w Katowicach.
Zaproszone artystki: Maria Bitka, Alina Bachara, Nat Chylińska, Weronika Fibich, Magdalena Gil, Joanna Grabowiecka-Świerszcz, Rita Jankowska, Aleksandra Kubiak, Aurora Lubos, Zuzanna Łapka, Maja Miro, Katarzyna Pastuszak, Anna Steller, Patrycja Terciak, Anita Wach, Monika Wachowicz, Karolina Wosz, Marta Zielonka.
13. Klatka (akcja performatywna)
Koncepcja i realizacja: Weronika Fibich/Patrycja Terciak
Zanim spotkałam właściciela zdjęć, z wielkiego kartonu wyciągałam światłoczułą materię, na której zapisywał świat. Z każdą fotografią poznawałam nowe fakty, rozczytywałam zapis migawki. Składałam domniemaną historię. Zanim spotkałam właściciela zdjęć, poznałam jego sposób obserwowania świata. W detalach i portretowych kadrach ujmował swoją codzienność przez dziesiątki lat. Każda narracja jest prawdopodobna. Ciekawość, posiadanie skrawków czyjejś historii, spotkanie z człowiekiem do tej historii przynależącym postawiły nas przed pytaniem: „Jak bardzo «wyrzucone» pozwala być «odnalezionym»?”.
13. klatka to wielopoziomowe badanie: śladów na znalezionych zdjęciach obecności fotografa, ale także procesów zapamiętywania u widza oraz procesów percepcji i projekcji zaproszonych do projektu osób. Duch fotografa, który organiczną serpentyną zaległ na śniegowej połaci, może być tak naprawdę jedynie cieniem, powidokiem. Może zdjęcie nigdy nie powstało, skoro mężczyzna na nim uwieczniony akcentuje poprzez dumnie noszony na piersi aparat: „to JA jestem tu fotografem”. Czuję jednak bardzo mocno, że aurę dźwiga tu Ona, choć daje Jemu pierwszeństwo i wzrokiem usuwa się w cień, patrzy jednak prosto w jego serce, WYWOŁUJE GO.
Projekt współfinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Perform[ing] Poland to przegląd sztuki performansu realizowany w partnerskim współdziałaniu kilkunastu instytucji kultury z całej Polski o różnych profilach działalności (teatr, sztuki wizualne, aktywizm miejski), które łączy zainteresowanie współczesnym performansem.
Przegląd jest rezultatem rozwijanego przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego od 2021 roku projektu „Szczeliny. Kobiety w sztukach performatywnych”. W Perform[ing] Poland bierze udział 18 polskich artystek młodego i średniego pokolenia wywodzących się z teatru, przekształcających narzędzia aktorskie, taneczne i wokalne w hybrydowe formy performansu.
Projekt zakłada prezentację blisko 30 jednostkowych wydarzeń (performansów, spektakli, instalacji performatywnych, spotkań) w pięciu miastach (Gdańsk, Katowice, Kraków, Lublin, Warszawa) w 11 instytucjach.
Do tej pory prezentowaliśmy Perform[ing] Poland w Budapeszcie podczas Olimpiady Teatralnej oraz w Katowicach na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part w Katowicach.
Zaproszone artystki: Maria Bitka, Alina Bachara, Nat Chylińska, Weronika Fibich, Magdalena Gil, Joanna Grabowiecka-Świerszcz, Rita Jankowska, Aleksandra Kubiak, Aurora Lubos, Zuzanna Łapka, Maja Miro, Katarzyna Pastuszak, Anna Steller, Patrycja Terciak, Anita Wach, Monika Wachowicz, Karolina Wosz, Marta Zielonka.
13. Klatka (akcja performatywna)
Koncepcja i realizacja: Weronika Fibich/Patrycja Terciak
Zanim spotkałam właściciela zdjęć, z wielkiego kartonu wyciągałam światłoczułą materię, na której zapisywał świat. Z każdą fotografią poznawałam nowe fakty, rozczytywałam zapis migawki. Składałam domniemaną historię. Zanim spotkałam właściciela zdjęć, poznałam jego sposób obserwowania świata. W detalach i portretowych kadrach ujmował swoją codzienność przez dziesiątki lat. Każda narracja jest prawdopodobna. Ciekawość, posiadanie skrawków czyjejś historii, spotkanie z człowiekiem do tej historii przynależącym postawiły nas przed pytaniem: „Jak bardzo «wyrzucone» pozwala być «odnalezionym»?”.
13. klatka to wielopoziomowe badanie: śladów na znalezionych zdjęciach obecności fotografa, ale także procesów zapamiętywania u widza oraz procesów percepcji i projekcji zaproszonych do projektu osób. Duch fotografa, który organiczną serpentyną zaległ na śniegowej połaci, może być tak naprawdę jedynie cieniem, powidokiem. Może zdjęcie nigdy nie powstało, skoro mężczyzna na nim uwieczniony akcentuje poprzez dumnie noszony na piersi aparat: „to JA jestem tu fotografem”. Czuję jednak bardzo mocno, że aurę dźwiga tu Ona, choć daje Jemu pierwszeństwo i wzrokiem usuwa się w cień, patrzy jednak prosto w jego serce, WYWOŁUJE GO.
Projekt współfinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego