Wystawa: „Dziedziczę To, Co Utraciłeś” (I Inherit What You Lost)
Program szczecińskiej wystawy oraz cyklu spotkań zainspirowany został odpowiedzią na zaproszenie młodych twórców z krajów Partnerstwa Wschodniego i Azji Środkowej do podjęcia tematu dziedziczenia i utraty. Dziedzictwo bowiem to zarówno element przestrzeni fizycznej, jak i mechanizm polityczny, zarówno zasób, jak i trauma. Jednostkowe, indywidualne narracje wchodzą w dialog z oficjalną historią i ustaloną geografią. Oddając głos artystom tych regionów, projekt otwiera się na obecność różnych ujęć i perspektyw istniejących w jednym czasie i przestrzeni, odrzucając prymat „homogenicznego ciągu zdarzeń zgodnego z wizją zwycięzców”, jak pisała Simona Škrabec w odniesieniu do rozważań W. Benjamina O pojęciu historii. Sztuka staje się narzędziem pozwalającym odkryć tę część przeszłości, która została wymazana z oficjalnej pamięci, a historia staje się sumą jednostkowych losów.
Podejmowane tematy dotyczą uniwersalizacji życia we współczesnych dużych miastach, „wspólnotach wyobrażonych” (Brno-Taszkent), próbują uchwycić proces transformacji przestrzeni i mentalności wspólnoty tradycyjnej (Armenia), odwołują się do walki o tożsamość polityczną (Tatarstan). Odrębną grupę zagadnień stanowi odniesienie się do obszaru kultury czy to w postaci niepisanych zasad kształtujących społeczeństwo (Północny Kaukaz), czy mechanizmów rugowania języka i historii (ludy turkijskie w Azji Środkowej), pozbawiania prawa do posiadania państwowości, czy też ludobójstwa (uchodźcy ujgurscy z Chin w Kazachstanie). Nie brak również odwołania do współczesnych napięć politycznych, przymusowej emigracji i granic fizycznych oraz mentalnych (Białoruś, Armenia), czy też bliskiej w kontekście Szczecina kwestii spuścizny poniemieckiej (postsowiecki Kaliningrad).
Prace realizowane w medium fotografii i wideo, instalacji, obiektu i malarstwa prezentują twórcy z krajów Partnerstwa Wschodniego i Azji Środkowej, co dla wielu z nas wiąże się z zadaniem wyrysowania własnej geografii wyobrażonej tych części świata. Mechanizmy tak zwanej wielkiej historii okazują się być natomiast uniwersalne, tak jak sztuka jako narzędzie wypowiedzi indywidualnej, nieskrępowanej i uważnej.
„Dziedziczę To, Co Utraciłeś” (I Inherit What You Lost) to projekt realizowany przez Fundację Floating EKA w partnerstwie z Ośrodkiem Teatralnym Kana, Lokatornym, Akademią Sztuki w Szczecinie oraz Artivist Lab w Pradze.
Projekcja filmu: “Najem Okazjonalny” Weroniki Fibich i Adama Ptaszyńskiego
Film dokumentalny „Najem okazjonalny” Weroniki Fibich i Adama Ptaszyńskiego rozpoczyna się mapą, odniesieniem do geografii, a kończy historią, potencjalnością konstruowanej opowieści. Póki co narracja uchodźcza odczytywana jest niczym fikcja, ale mówić trzeba, licząc na to, że gotowość do jej przyjęcia pojawi się z czasem. Ostatnią odsłonę dramatu odgrywa chór trojga sąsiadów. I choć wydaje się bezradny, otwiera pole interpretacji i pozwala wybrzmieć exodusowi na wzór tragedii antycznej: „jest zwykle postrzępiona … podzielona na kawałki … jest dobieraniem słowa do słowa … żeby z czasem stworzyć opowieść”.
Jak czytać ślady po przodkach? Spotkanie z Alą Goldblum-Elczewską (psycholożką) i Erykiem Krasuckim (historykiem) wokół tematu dziedziczenia
Po przodkach dziedziczymy nie tylko stół, książki czy dom — wartości materialne, ale też te niematerialne. Dostajemy w spadku geny i pamięć. Gdzie zostają zapisane ślady emocjonalne minionych zdarzeń? Jak je przechowujemy? Co może być ich przejawem? Zakodowane w genach, języku nie zawsze są łatwe do odczytania. Nawet jeśli historia trudnego doświadczenia została zapomniana lub przemilczana, nie oznacza to, że nie zapisały się w nas ślady tego zdarzenia. Okazuje się, że po wielu latach mogą wciąż pozostać żywe. O trangeneracyjnym przenoszeniu doświadczeń rozmawiać będziemy ze specjalistami Alą Goldblum-Elczewska psycholożką i Erykiem Krasuckim historykiem.
A walk through the city full of emptiness - Kinga Rabińska
Kinga Rabińska - animatorka i organizatorka kultury przyziemnej, opowiadaczka miasta. Przedstawicielka drugiego pokolenia urodzonego na tzw. Ziemiach Zachodnich, całe życie zapuszcza w nich ucięte korzenie. Wyrastała w opowieściach wypowiedzianych i przemilczanych, prawdziwych i zmyślonych. Obok historii lokalnej interesuje ją pamięć i jej relacja z faktami. Lubi odkrywać powidoki miejsc, które ludzie przywieźli tu ze sobą i próbowali odtworzyć (albo z nimi zerwać) i zrozumieć jak to, co tutaj zastali (materialne i niematerialne) milcząco kierowało procesami tworzenia nowego Miejsca. Interesuje ją moment przejścia, kiedy to co obce, staje się wspólne i tworzy nowe tożsamości.
Spotkania i dyskusje z twórcami z krajów Partnerstwa Wschodniego i Azji Środkowej
W ramach otwartego spotkania rozmawiać będziemy z uczestnikami projektu artystami, ekspertami i twórcami wydarzeń o tym, jak bardzo sztuka może być włączona w cykl odpamiętywania. Czy językiem, jakim posługują się twórcy, możemy przerwać ciągłość dziedziczenia traum? Zastanowimy się nad dotychczasowymi działaniami podjętymi w ramach projektu oraz jego perspektywach rozwoju jako próby budowania narracji o trudnym dziedziczeniu, tego co zostało utracone.
Projekt realizowany przez Fundację Floating EKA w partnerstwie z Ośrodkiem Teatralnym Kana, Lokatornym, Akademią Sztuki w Szczecinie oraz Artivist Lab w Pradze.
 |
 |
 |
 |
 |
Wystawa: „Dziedziczę To, Co Utraciłeś” (I Inherit What You Lost)
Program szczecińskiej wystawy oraz cyklu spotkań zainspirowany został odpowiedzią na zaproszenie młodych twórców z krajów Partnerstwa Wschodniego i Azji Środkowej do podjęcia tematu dziedziczenia i utraty. Dziedzictwo bowiem to zarówno element przestrzeni fizycznej, jak i mechanizm polityczny, zarówno zasób, jak i trauma. Jednostkowe, indywidualne narracje wchodzą w dialog z oficjalną historią i ustaloną geografią. Oddając głos artystom tych regionów, projekt otwiera się na obecność różnych ujęć i perspektyw istniejących w jednym czasie i przestrzeni, odrzucając prymat „homogenicznego ciągu zdarzeń zgodnego z wizją zwycięzców”, jak pisała Simona Škrabec w odniesieniu do rozważań W. Benjamina O pojęciu historii. Sztuka staje się narzędziem pozwalającym odkryć tę część przeszłości, która została wymazana z oficjalnej pamięci, a historia staje się sumą jednostkowych losów.
Podejmowane tematy dotyczą uniwersalizacji życia we współczesnych dużych miastach, „wspólnotach wyobrażonych” (Brno-Taszkent), próbują uchwycić proces transformacji przestrzeni i mentalności wspólnoty tradycyjnej (Armenia), odwołują się do walki o tożsamość polityczną (Tatarstan). Odrębną grupę zagadnień stanowi odniesienie się do obszaru kultury czy to w postaci niepisanych zasad kształtujących społeczeństwo (Północny Kaukaz), czy mechanizmów rugowania języka i historii (ludy turkijskie w Azji Środkowej), pozbawiania prawa do posiadania państwowości, czy też ludobójstwa (uchodźcy ujgurscy z Chin w Kazachstanie). Nie brak również odwołania do współczesnych napięć politycznych, przymusowej emigracji i granic fizycznych oraz mentalnych (Białoruś, Armenia), czy też bliskiej w kontekście Szczecina kwestii spuścizny poniemieckiej (postsowiecki Kaliningrad).
Prace realizowane w medium fotografii i wideo, instalacji, obiektu i malarstwa prezentują twórcy z krajów Partnerstwa Wschodniego i Azji Środkowej, co dla wielu z nas wiąże się z zadaniem wyrysowania własnej geografii wyobrażonej tych części świata. Mechanizmy tak zwanej wielkiej historii okazują się być natomiast uniwersalne, tak jak sztuka jako narzędzie wypowiedzi indywidualnej, nieskrępowanej i uważnej.
„Dziedziczę To, Co Utraciłeś” (I Inherit What You Lost) to projekt realizowany przez Fundację Floating EKA w partnerstwie z Ośrodkiem Teatralnym Kana, Lokatornym, Akademią Sztuki w Szczecinie oraz Artivist Lab w Pradze.
Projekcja filmu: “Najem Okazjonalny” Weroniki Fibich i Adama Ptaszyńskiego
Film dokumentalny „Najem okazjonalny” Weroniki Fibich i Adama Ptaszyńskiego rozpoczyna się mapą, odniesieniem do geografii, a kończy historią, potencjalnością konstruowanej opowieści. Póki co narracja uchodźcza odczytywana jest niczym fikcja, ale mówić trzeba, licząc na to, że gotowość do jej przyjęcia pojawi się z czasem. Ostatnią odsłonę dramatu odgrywa chór trojga sąsiadów. I choć wydaje się bezradny, otwiera pole interpretacji i pozwala wybrzmieć exodusowi na wzór tragedii antycznej: „jest zwykle postrzępiona … podzielona na kawałki … jest dobieraniem słowa do słowa … żeby z czasem stworzyć opowieść”.
Jak czytać ślady po przodkach? Spotkanie z Alą Goldblum-Elczewską (psycholożką) i Erykiem Krasuckim (historykiem) wokół tematu dziedziczenia
Po przodkach dziedziczymy nie tylko stół, książki czy dom — wartości materialne, ale też te niematerialne. Dostajemy w spadku geny i pamięć. Gdzie zostają zapisane ślady emocjonalne minionych zdarzeń? Jak je przechowujemy? Co może być ich przejawem? Zakodowane w genach, języku nie zawsze są łatwe do odczytania. Nawet jeśli historia trudnego doświadczenia została zapomniana lub przemilczana, nie oznacza to, że nie zapisały się w nas ślady tego zdarzenia. Okazuje się, że po wielu latach mogą wciąż pozostać żywe. O trangeneracyjnym przenoszeniu doświadczeń rozmawiać będziemy ze specjalistami Alą Goldblum-Elczewska psycholożką i Erykiem Krasuckim historykiem.
A walk through the city full of emptiness - Kinga Rabińska
Kinga Rabińska - animatorka i organizatorka kultury przyziemnej, opowiadaczka miasta. Przedstawicielka drugiego pokolenia urodzonego na tzw. Ziemiach Zachodnich, całe życie zapuszcza w nich ucięte korzenie. Wyrastała w opowieściach wypowiedzianych i przemilczanych, prawdziwych i zmyślonych. Obok historii lokalnej interesuje ją pamięć i jej relacja z faktami. Lubi odkrywać powidoki miejsc, które ludzie przywieźli tu ze sobą i próbowali odtworzyć (albo z nimi zerwać) i zrozumieć jak to, co tutaj zastali (materialne i niematerialne) milcząco kierowało procesami tworzenia nowego Miejsca. Interesuje ją moment przejścia, kiedy to co obce, staje się wspólne i tworzy nowe tożsamości.
Spotkania i dyskusje z twórcami z krajów Partnerstwa Wschodniego i Azji Środkowej
W ramach otwartego spotkania rozmawiać będziemy z uczestnikami projektu artystami, ekspertami i twórcami wydarzeń o tym, jak bardzo sztuka może być włączona w cykl odpamiętywania. Czy językiem, jakim posługują się twórcy, możemy przerwać ciągłość dziedziczenia traum? Zastanowimy się nad dotychczasowymi działaniami podjętymi w ramach projektu oraz jego perspektywach rozwoju jako próby budowania narracji o trudnym dziedziczeniu, tego co zostało utracone.
Projekt realizowany przez Fundację Floating EKA w partnerstwie z Ośrodkiem Teatralnym Kana, Lokatornym, Akademią Sztuki w Szczecinie oraz Artivist Lab w Pradze.
|
|
|
|
|