DZIEŃ DRUGI
24 czerwca, godzina 19.00, „Dziady polsko-japońskie” – spektakl Jadwigi Rodowicz-Czechowskiej (Warszawa), Teatr Lalek PLECIUGA, wstęp wolny
Dzień drugi to ciąg dalszy teatralnego obrzędu − współczesne międzykulturowe „Dziady polsko-japońskie” odprawiane z perspektywy kobiety, rozprawiające się z przeszłością, rozmawiające z jej Duchami, sięgające do muzyki źródeł, są dialogiem pomiędzy tym, co nas kształtuje, a tym, kim jesteśmy, a jednocześnie próbą określenia na nowo własnej tożsamości.
„Dziady polsko-japońskie”
to wydarzenie teatralne zbudowane na kanwie potańcówki wiejsko-miejskiej oraz japońskich Zaduszek – O-bon, które powstało z inspiracji „Dziadami” Jerzego Grotowskiego (1961) i „Gusłami” Włodzimierza Staniewskiego i teatru Gardzienice (1981). Rządzą tutaj muzyka i klimat potańcówki, a nade wszystko moc kobiet, do tej pory w „Dziadach” ignorowana. Guślarz jest tyleż Księdzem, co Wodzirejem. Pilnują go jednak kobieta i kapela. Czy Guślarz im ulegnie? Pojawiają się zaproszone duchy – to dziady. Jakie to duchy? Jakie to dusze? Wyzwolone przez taniec ze swej niemoty i bezruchu biorą we władanie potańcówkę. Wypowiedziane zaklęcie „Czyscowe duszeczki, w jakiejkolwiek świata stronie…” przywoła duchy z końca świata, a inne: „niechaj twojej blask obsłony długo, długo w oczach stoi”, spełni się jako widmo Grozy.
W Japonii od najdawniejszych czasów trwa zwyczaj zaduszkowej uczty i tańców odprawianych podczas O-bon – święta przodków, kiedy to dusze odwiedzają domy rodzinne i przyglądają się, jak żywi sobie radzą. Jak Japonia długa i szeroka, odbywają się latem zaduszkowe zjazdy rodzinne, wspólne wieczerze oraz tańce całej społeczności – dzielnic w miastach, wiosek na prowincji. Grają na instrumentach nawet amatorzy, tłumy suną korowodem po uliczkach i placach. Do obcowania żywych z duszami przodków nawiązuje wielu wybitnych twórców teatru w Japonii, na przykład Sh?ji Terayama. Obcowanie to stanowi grunt sztuk widowiskowych w Japonii: teatru n?, kabuki i j?ruri.
Tu nasza wrażliwość jest identyczna z Japończykami. W setną rocznicę nawiązania oficjalnych stosunków między Polską a Japonią nasze kolejne noce dziadów dedykujemy Dziadom i Babom, którzy i które w przeszłości sycili związki między dwoma królestwami teatru – Polską a Japonią – prawdziwym życiem.
reżyseria i koncepcja spektaklu, scenariusz, scenografia, koncepcja kostiumów: Jadwiga Rodowicz-Czechowska
zespół Lorenc Trio, w składzie: Maniucha Bikont (śpiew, rola aktorska), Maciej Filipczuk (altówka, skrzypce), Jacek Hałas (instrumenty perkusyjne, lira, flet), Marcin Lorenc (skrzypce, altówka)
choreografia i prowadzenie tańców, rola aktorska: Piotr Zgorzelski
śpiew i rola aktorska: Maniucha Bikont, Beata Passini
układ tańca japońskiego kobiet, śpiew, rola aktorska: Hana Umeda
głosy: Jerzego Grotowskiego i aktorów Teatru 13 Rzędów oraz Kanji Shimizu
sound design: Envee
premiera: 17 listopada 2018, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie
czas trwania: 120 minut
Projekt współfinansuje m.st. Warszawa.
Partnerzy: Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Prezentowane utwory powstały dzięki wsparciu Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS im. Andrzeja Szczypiorskiego
DZIEŃ DRUGI
24 czerwca, godzina 19.00, „Dziady polsko-japońskie” – spektakl Jadwigi Rodowicz-Czechowskiej (Warszawa), Teatr Lalek PLECIUGA, wstęp wolny
Dzień drugi to ciąg dalszy teatralnego obrzędu − współczesne międzykulturowe „Dziady polsko-japońskie” odprawiane z perspektywy kobiety, rozprawiające się z przeszłością, rozmawiające z jej Duchami, sięgające do muzyki źródeł, są dialogiem pomiędzy tym, co nas kształtuje, a tym, kim jesteśmy, a jednocześnie próbą określenia na nowo własnej tożsamości.
„Dziady polsko-japońskie”
to wydarzenie teatralne zbudowane na kanwie potańcówki wiejsko-miejskiej oraz japońskich Zaduszek – O-bon, które powstało z inspiracji „Dziadami” Jerzego Grotowskiego (1961) i „Gusłami” Włodzimierza Staniewskiego i teatru Gardzienice (1981). Rządzą tutaj muzyka i klimat potańcówki, a nade wszystko moc kobiet, do tej pory w „Dziadach” ignorowana. Guślarz jest tyleż Księdzem, co Wodzirejem. Pilnują go jednak kobieta i kapela. Czy Guślarz im ulegnie? Pojawiają się zaproszone duchy – to dziady. Jakie to duchy? Jakie to dusze? Wyzwolone przez taniec ze swej niemoty i bezruchu biorą we władanie potańcówkę. Wypowiedziane zaklęcie „Czyscowe duszeczki, w jakiejkolwiek świata stronie…” przywoła duchy z końca świata, a inne: „niechaj twojej blask obsłony długo, długo w oczach stoi”, spełni się jako widmo Grozy.
W Japonii od najdawniejszych czasów trwa zwyczaj zaduszkowej uczty i tańców odprawianych podczas O-bon – święta przodków, kiedy to dusze odwiedzają domy rodzinne i przyglądają się, jak żywi sobie radzą. Jak Japonia długa i szeroka, odbywają się latem zaduszkowe zjazdy rodzinne, wspólne wieczerze oraz tańce całej społeczności – dzielnic w miastach, wiosek na prowincji. Grają na instrumentach nawet amatorzy, tłumy suną korowodem po uliczkach i placach. Do obcowania żywych z duszami przodków nawiązuje wielu wybitnych twórców teatru w Japonii, na przykład Sh?ji Terayama. Obcowanie to stanowi grunt sztuk widowiskowych w Japonii: teatru n?, kabuki i j?ruri.
Tu nasza wrażliwość jest identyczna z Japończykami. W setną rocznicę nawiązania oficjalnych stosunków między Polską a Japonią nasze kolejne noce dziadów dedykujemy Dziadom i Babom, którzy i które w przeszłości sycili związki między dwoma królestwami teatru – Polską a Japonią – prawdziwym życiem.
reżyseria i koncepcja spektaklu, scenariusz, scenografia, koncepcja kostiumów: Jadwiga Rodowicz-Czechowska
zespół Lorenc Trio, w składzie: Maniucha Bikont (śpiew, rola aktorska), Maciej Filipczuk (altówka, skrzypce), Jacek Hałas (instrumenty perkusyjne, lira, flet), Marcin Lorenc (skrzypce, altówka)
choreografia i prowadzenie tańców, rola aktorska: Piotr Zgorzelski
śpiew i rola aktorska: Maniucha Bikont, Beata Passini
układ tańca japońskiego kobiet, śpiew, rola aktorska: Hana Umeda
głosy: Jerzego Grotowskiego i aktorów Teatru 13 Rzędów oraz Kanji Shimizu
sound design: Envee
premiera: 17 listopada 2018, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie
czas trwania: 120 minut
Projekt współfinansuje m.st. Warszawa.
Partnerzy: Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Prezentowane utwory powstały dzięki wsparciu Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS im. Andrzeja Szczypiorskiego